اصولِ اخلاقِ آموزگاری: بازاندیشیِ پیش‌روایت‌های زیست اخلاقیِ فراتر از دبستان

هدف: این پژوهش با واکاویِ پیش‌روایت‌های آموزگاران باتجربه از رویدادهای کلاس درس و کنش‌های اخلاقی آنان در پی شناساییِ شناسه‌های اخلاقیِ آموزگاری است. روش: پژوهش کنونی از نظر هدف، کاربردی و از نظر رویکردی، کیفی است که با راهبرد پیش‌روایت (با پیش‌فرض پراگماتیکی پِرسی) انجام شده است. با روش نمونه‌گیری متواتر نوزده آموزگار با تجربه‌ی بیش از ده سال کار در دبستان‌های شهر سنندج به عنوان مشارکت‌کنندگان در پژوهش مورد مصاحبه قرار گرفتند. داده‌های به‌دست‌آمده از مصاحبه‌های انجام‌شده، پس از کدگذاری تماتیک، به روش توصیفی- مقایسه‌ای تحلیل شد. یافته‌ها: در این واکاوی، سه شناسه‌ی کاربردی (حمایتگری، راهنمایی، توانمندسازی) و دو فرا-شناسه‌ (احترام و رازداری) شناسایی شد که می‌توان با نگاه به شناسه‌ها و این‌که رویدادهای برانگیزاننده‌ی کنش اخلاقی پیوندِ کمی با تحصیل داشته‌اند، همه‌ی شناسه‌ها را زیر نام مسئولیت‌پذیری در برابر زندگانی شاگردان، چونان تم بنیادی، جای داد. یافته‌های این پژوهش آموزگار را چونان یک کنش‌گر اجتماعی می‌بیند؛ نه کسی که تنها مهارت‌های حرفه‌ای دارد. وی کسی است که اخلاق حرفه‌ای را فراتر از کلاس و دبستان می‌بیند و کنشگرانه درگیر حال‌وروز شاگردان می‌شود تا آنان از پسِ مشکلات بیرون از دبستان برآیند.